Events

Godzinne zajęcia jogi w Muzeum Emigracji w Gdyni. Prowadzenie: Katarzyna Sołczyńska

The time ranges given when you buying tickets mean the time interval in which you must enter the exhibition area. After entering the exhibition area, you can visit it up to the closing time.

EWA CIENIAK

Pomysł na projekt „Plamy i Przyjaciele” przyszedł do mnie pod wpływem refleksji na temat bycia przy stole, obaw o zachowanie czystości, zwłaszcza będąc w „gościach” – bo tego jesteśmy uczone/uczeni od dziecka. Takie są tzw. standardy.

A co, jeśli zdarzy się, że coś wylejemy? Albo nasz kubek zostawi ślad po kawie, herbacie, kompocie? Lub z talerza z zupą pomidorową wychlapiemy coś niecoś obok niego, na obrus właśnie?

Często włącza się wówczas niepokój, obawa, skrępowanie, wstyd. Dlaczego?

Przecież to tylko obiekt, tkanina, jasne – czyjaś, ale chyba podobnie mamy z własnymi. Plamy chcemy natychmiast usunąć. Zapomnieć o nich. Wypieramy je – także ze świadomości. Pomyślałam – w kontrze do tej chęci nieskazitelności, czystości – o tym, że chciałabym, by ślady naszego kontaktu z obrusem, ślady naszej obecności, ślady spotkania - były celebrowane.

Zapragnęłam, by można się było im przyglądać, rozmawiać o nich, bo być może niosą jakieś nowe, ważne treści. Także o byciu razem. Uczestniczeniu we wspólnocie. Byciu w gościach, siedzeniu przy jednym stole, posilaniu się. Z takim właśnie byciem „w gościach” kojarzę bycie emigrantką, emigrantem.

Jak wówczas „należy” się zachować? Czy w ogóle coś takiego jak „należy” jest stanem „otwierającym”, zapraszającym do współuczestniczenia w Byciu. Dzieleniu się sobą nawzajem. Od tych pytań był już tylko krok do… wzięcia plam na tak zwany warsztat. A dokładniej warsztaty hafciarskie.:)

Przypomniałam sobie o znanym niemal wszystkim teście Rorschacha. Ten test poprzez plamy wyzwala skojarzenia, wyciąga na powierzchnię znaczenia. Mogą być początkiem rozmowy o sobie, o swoim przeżywaniu, tu w przypadku projektu „Plamy i Przyjaciele” – o przeżywaniu doświadczenia bycia na emigracji. O tym jak się odnaleźć w takiej sytuacji. Co się dobrego, czasem trudnego wówczas wydarza? I czy potrafimy i chcemy to doświadczenie wykorzystać, żeby stać się bardziej świadomymi siebie i otaczającej nas rzeczywistości – Osobami?

Dlatego chcę zaprosić Was wszystkich do wspólnego, ale i indywidualnego tworzenia, rozmawiania, dzielenia się swoimi doświadczeniami.

I do HAFTOWANIA!

W ramach warsztatów na kawałku lnu z użyciem farb do tkanin stworzycie kompozycję z plam w kolorach nawiązujących do różnych potraw, posiłków, napoi. Wyzwolone nimi skojarzenie narysujecie na tej kompozycji, a następnie wyhaftujecie. W trakcie procesu haftowania Każda z Uczestniczących w warsztatach Osób – opowie o tym, co zobaczyła w plamie stworzonej przez siebie i jakie to uruchomiło skojarzenia, jakie refleksje. Także – jak ją/jego to inspiruje do działania. A jeśli tak, to do jakiego działania?

Bardzo Serdecznie Was zapraszam!

Ewa Cieniak

Udział w spotkaniu jest nieodpłatny, a dla komfortu wspólnej pracy zachęcamy do wcześniejszego pobrania bezpłatnej wejściówki. Jeśli ktoś tego nie zrobi, nadal może przyjść – postaramy się włączyć go do działań, o ile pozwolą na to miejsca i materiały.

MARTA SHURPAKOVA:

„ Warstwy”

Moja pracownia będzie zaproszeniem do odkrywania warstwowości, zarówno w tkaninie, jak i w ludzkich doświadczeniach. Materiały nakładane na siebie tworzą nowe faktury i znaczenia: potrafią otulić, ochronić, zakryć, ale i odsłonić.

Obrus, nad którym wspólnie pracujemy, jest sam w sobie warstwą - przykrywa stół, zabezpiecza go, a jednocześnie nadaje charakter spotkaniu. Na obrusie gromadzą się przedmioty, posiłki i gesty.

W pracowni będziemy łączyć różne fragmenty tkanin, zszywać je i naszywać na siebie, a także filcować na sucho, tworząc miękkie, wielowarstwowe struktury. Każdy otrzyma kawałek materiału-bazy, który stanie się przestrzenią do eksperymentowania.

Zapraszam uczestników do aktywnego współtworzenia tej opowieści poprzez przyniesienie własnych materiałów: starych koszul, serwetek, obrusów, fragmentów pościeli. Każdy z tych przedmiotów niesie w sobie ślad codzienności i intymności, a włączony do wspólnej pracy staje się czymś więcej: elementem nowego domu, w którym spotykają się różne historie. Przyniesiona koszula może stać się częścią innej opowieści, serwetka - fragmentem nowej warstwy, a wspólny obrus - przestrzenią wymiany i gościnności.

Udział w spotkaniu jest nieodpłatny, a dla komfortu wspólnej pracy zachęcamy do wcześniejszego pobrania bezpłatnej wejściówki. Jeśli ktoś tego nie zrobi, nadal może przyjść – postaramy się włączyć go do działań, o ile pozwolą na to miejsca i materiały.